MASKARA

  PANIMULA: I – PAMAGAT:   GAPO (at isang putting Pilipino, sa mundo ng mga Amerikanong kulay brown) Ang pamagat na “GAPO”   ay pinaikling pangalan mula Olonggapo. Kung bakit   ito ang pamagat ay malinaw na sinasabi na ang buong takbo ng istorya ay nasa mga pangyayari sa Olonggapo.. Ang mga Pilipino sa Gapo ay biktima ng diskriminasyon at pang aalipin ng mga Amerikanong mapang abuso.Ang pamagat ay naghahatid ng kahalagahan na mabigyang pansin ang mga pangyayari sa Olonggapo.   Nagkalat ang bahay aliwan at restaurant. Ang mga hostess at waiter ay abala sa pag iistima sa mga parokyanong Amerikano. Sa kwentong makikilala natin ang ibat’ibang   tauhan tulad ni Michael Taylor Jr, dalawampung taong gulang,isang folk singer sa Freedom Pad sa Olongapo na malaki ang galit sa mga Kano dahil sa ginawang pag-iwan ng mga ito sa kanyang inang si Dolores kaya wala siyang kinalakhang ama. Magdalena naman ang pangalan ng nagi ng kaibigan ng k anyang ina na kina launay umaruga dito hanggang sa ito

  Lumang Bahay Sa probinsiya ng   Nueva Vizcaya nagkayayaan kaming   magbakasyong magbabarkada, sa isang lumang bahay na walang tao dun kami tumuloy para sa maexperience ang mga bagay na minsan lang namin magawa sa tanang buhay namin. Naging maganda ang unang pagtigil sa bahay nayun ngunit sa kabila non ay may mga kaluskos akong naririnig, mga ingay ng kapaligiran ngunit sa isang dako ng aking tainga ay may narinig akong umiiyak at tumatawag ng “mama”. Pero hindi ito naririnig ng mga kaibigan ko kaya tumigil ako at nanahimik lang sa isang tabi kaya nagsaksak ako ng earphone upang mawala ito sa aking pandinig. Hinayaan ko nalang ang mga pangyayari ng gabing yun at sumabay sa agos ng buhay.   Lumipas ang mga araw at linggo nakauwe ang bawat isa ng   matiwasay ngunit sa parte ko ay palagi na akong binabangungunot ng mula noong uwe namin galing sa bakasyon. Hindi ko malaman kung bakit wala namang ibang nangyari kundi yung iyak lang na aking naririnig. “mama” mama” mama” antayin mo ak

                                   TULAY NG KAHAPON Lumaki ako sa isang mahirap na pamilyang may takot sa Diyos, marunong gumalang at mapagbigay. Nasa sekondarya ako noon ng madiskubre kong may isang lumang tulay malapit sa dinadaanan ko papunta sa bahay. Doon ako nangarap mag isa ng mga gusto sa aking paglaki, ngunit sadyang di natin hawak ang kapalaran ng bawat isa, aking ikukwento kung paano unti-unting     nahulog ang mga pangarap na aking binuo kasabay ng pagkasira ng tulay. Nagkaroon ako ng kasintahan ng ako ay nasa sekondarya 4 th year ako noon, isang panandaliang pag-ibig pareho kaming nasa 4 th year noon subalit magkaiba kami ng paaralan sa ANCHS ako, samantalang siya ay sa LGMC pumapasok.   Alam naman natin na ang pag-ibig ay masaya, oo masaya sa una ngunit ang lalaking aking inibig ay nagkaroon ng isa pang babae sa kanyang buhay at ayaw ko ng ganun sapagkat lumaki ako at Nakita ang pag -iibigan ng aking mga magulang na   walang naging kahati ang aking ina. Samakatuwid

                                                                           Pagpapaubaya Para sa akin, ang pagpapaubaya ay nagpapakita ng pagtitiwala sa isang indibiduwal. Ito rin ay tumutukoy sa kakayahang igalang ang lahat ng naiiba sa sarili, iyon ay mga opinyon, paniniwala, damdamin, kaugalian at iba pa.Ang pagpapaubaya ay mahalagang aspeto ng isang indibidwal upang maging maganda ang ugnayan ng bawat isa ito man ay sa pamilya,kaibigan, kakilala, kaklase at sa ibang tao. Sapagkat ang pagpapaubaya ay isang elemento na tumatakbo sa mga lipunan, upang ang mga tao ay gumalang sa bawat isa at mamuhay nang maayos sa kabila ng pagkakaiba-iba sa iba`t ibang mga kultura at tradisyunal na ekspresyon. Sa aking trabahho mas madalas na sa akin pinagagawa ang lahat dahil sa akoy isang bata pa daw at madaling makaintindi ngunit may mas marunong sa akin, at may pinuno din kaming dapat sundin kaya naman. Bilang isang bata pa mas gusto kong marami pa akong matutunan mula sa kanilang matagal na sa s

  BIGONG PANGARAP Dear Tio Yrot, Madali lang buhay ko noon kahit mahirap lang kami nagagawa kong maggsaya at maglaro maghapon kasama ang mga kaibigan ko. Masayang alalahanin ang aking kabataan , masaya kaming naglalaro sa aming bakuran kasama ang aking mga kaibigan. Naglalaro kami ng tagu-taguan, gumagawa ng bahay-bahayan, nagluto-lutuan at kung minsan ay naglalaro din kami ng patintero at Chinese garter. Masaya ang bawat isa at sa aming paglalaro ay lagi akong bugnutin na ngayon ay napapagtanto kong mali ang aking gawi noon, kaya masaya ako na sa bawat pagdaan ng panahon ay unti-unti kong nababago ang aking sarili. Maraming nagbabago habang ako ay nagkakaisip at nagkakaedad, sa hirap ng buhay pero nakapag-aral ako dahil sa isang scholarship program. Pinalad akong mapasali dito, nagkaroon ng mga bagong kaibigan, nakapunta sa mga lugar na ni sa panaginip ay hindi ko napuntahann. Maraming mga training akong nadaluhan tulad ng theater arts sa lLucena, ang leadership training sa b agui

  YAKAP Ikaw sakin ay nagbigay buhay, upang masilayan ganda ng mundo Ikaw ang unang lalaking minahal ko, Ikaw ang nagging sandalan ko Tila ikaw si Daniel Padilla na aking idolo   Ngunit bakit? Ang daming tanong ng gumugulo sa isipan ko Bakit tila nagbago ka? Ako ba’y hindi na mahalaga   Bakit tila may malaking bato na sati’y nakaharang Ang bigat di ko na kayang magpatuloy pa   Di ko mawari kung anong pagkakasala, Ako’y Napapanlaw sa aking nararamdaman, Di ko nais mawalay, pero siya, siya ang pinili mo at hindi ako Ako na lagging nandiyan, para sa iyo   Ang saklap ng kapalaran ko dahil siya, siya ang pinilii mo At hindi ako na anak mo, Para akong gamu-gamo na natatakot masunog sa liwanag mo Nangangambang baka tulayang lumayo ang loob sa iyo   Humahagulgol sa gabi, kasama ang hanging malamig Umuusal ng panalangin na sana’y mayakap kang muli Na sana’y maging masaya ka sa bawat araw na nagdaraan Wag kang mag alalala mahal pa rin kita PAPA..