MASKARA

 ALAALANG KAY SARAP Ibon ay bumagsak na parang dahon, Di maramdaman ang sakit ng sa lupa”y lumapat, Naging pepe at bulag ka aking panaghoy,  Ngunit ang lahat ay napawi. Ng ika’y masilayan tumigil ang oras, Natamimi sa angkin mong ganda,  Di mawari kung anong nadarama Tuwa ay walang  pagsidlan.  Ang mga ngiti mo ang nagpabago ng buhay ko,  Ikaw ang nagbigay direksyon sa kaliwa’t kanang daan Hindi man naging maayos at maganda noong una, Pinilit pa ring ngumiti na kasing lapad ng langit, Tulad ng pagbibigay sa’yo ng Poong Maykapal. Ikaw ang komukompleto sa araw-araw na pagtangis, Ang masayang larawan ay hindi maipinta sa mukha ng iyong ama, Ikaw ang naging sandigan upang pangarap muli, At pipilitin kong maabot ito kahit mahirap at dumaan sa butas ng karayom.

  MITHIIN Nasaan na nga kaya ako makalipas ang sampung taon? Natupad ko na kaya ang mga gusto kong maabot sa buhay ko? Sa gawaing ito, ang dami tanong na pumapasok sa aking isipan, hindi mawari ang isusulat sa blangkong papel. Dahil sa dami ng di malilimutang karanasan na aking nasalubong ay sadyang di mo mapipigilang madapa, pero kailangan pa ring bumangon. Sa mga karanasan ko sa buhay hindi naging madali ang lahat, nandoong binalak kong mag ibang bansa upang matupad ang ilan sa mga mithiin ko sa buhay, binalak ding wakasan ang buhay pero malakas ang kapit sa Poong Maykapal at hanggang ngayon ay buhay pa. Siguro nga sadyang may nakalaan na puwesto sakin ang Diyos na sa kabila ng aking mga kasalanan ay nandito pa rin ako patuloy na lumalaban sa hamon ng buhay.                 Ng magkaroon ako ng pamilya at nagkakaron ng di inaasahang mga problema, ay isa lang ang pumapasok sa isipan, naroon ang pagsisisi na sana pala, sana pala ay nagtapos ako sa kolehiyo, sana’y di muna nag-asaw